Όμως, σε αυτή τη διάσωση, ο «εφαρμοστής της αυστηρότητας» αποδεικνύεται, σε αρκετές περιπτώσεις, αυτός που βοηθά περισσότερο την Ελλάδα, διαπιστώνει ο Economist.
Το ΔΝΤ ήταν αυτό που προώθησε τη χαλάρωση της λιτότητας και βρέθηκε σε σύγκρουση με τη Γερμανία για αυτό που φάνταζε αδιανόητο: Η ανάγκη να διαγραφούν μερικά από τα δισ. ευρώ που χρωστά η Ελλάδα.
Γιατί ενώ η αρχική ευθύνη για την ελληνική κρίση βαραίνει τους Έλληνες πολιτικούς, στην πορεία και η Ευρωζώνη έκανε λάθη, κυρίως με την αποτυχία της να αναγνωρίσει ότι η Ελλάδα ήταν χρεοκοπημένη.
Αρχικά, το ΔΝΤ συμμετείχε σε αυτή τη σύγχυση (ειδικά επί των ημερών του Dominique Strauss-Kahn), με την έλευση της Christine Lagarde, βλέπει τα πράγματα πιο ξεκάθαρα.
Όμως, η μεγαλύτερη δυσκολία για το ΔΝΤ ήταν να πείσει τη Γερμανία ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρήματα που χρωστά. Παρότι Lagarde και Merkel διασταύρωσαν τα ξίφη τους για να καταλήξουν στην τελευταία συμφωνία για την Ελλάδα, αυτή δεν είναι ακριβώς ό,τι ζητούσε το ΔΝΤ. Είναι ωστόσο κάτι παρόμοιο: Οι πιστωτές αναγνώρισαν ότι θα πρέπει να υποστούν ζημιές για να κρατήσουν την Ελλάδα στο ευρώ.
«Έχουμε διαβεί το Ρουβικώνα. Η Ελλάδα δεν θα εκδιωχθεί από το ευρώ και μπορεί να πανηγυρίζει», λέει στον Economist άνθρωπος με γνώση των καταστάσεων.
Όμως, όπως τονίζει το περιοδικό, απαιτείται επιφυλακή. Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να συρρικνώνεται και η χώρα έχει μπροστά της χρόνια σκληρών περικοπών.
Η Γερμανία θέλει να εξακολουθήσει να πιέζει την Ελλάδα, και δεν θέλει να δώσει πάρα πολλά, πριν από τις εκλογές του επόμενου Σεπτέμβρη. Ακόμα και μετά από αυτές, θα είναι μάλλον απρόθυμη να διαγράψει χρέος. Όμως, με δεδομένο ότι η Ιταλία και η Ισπανία ήδη δανείζουν στην Ελλάδα φθηνότερα από ό,τι δανείζονται οι ίδιες, και η Γερμανία πρέπει να υποστεί κάποιο κόστος, τονίζει το περιοδικό.
«Καθώς ετοιμάζονται να συζητήσουν το μέλλον της Ευρωζώνης στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής στις 13 και 14 Δεκεμβρίου, οι ηγέτες πρέπει να πάρουν ένα μάθημα από το λυπηρό μπλέξιμο της Ελλάδας. Το να καθυστερούν το αναπόφευκτο, απλά κάνει τα πράγματα πιο επώδυνα και ακριβά», καταλήγει ο Economist