Υπάρχουν άνθρωποι που λένε ´´απλά δεν τις μπορώ τις γάτες,ανατριχιάζω ´´. Μπορεί να έχουν ακόμα και δικό τους σκύλο κι όμως δεν συμπαθούν τις γάτες. Οι άνθρωποι που έχουν φοβία με τα ζώα δεν αποφεύγουν μόνο τις αράχνες ή τα φίδια, αλλά πολλές φορές και τα κουτάβια ή τα γατάκια!
Απ την άλλη υπάρχουν άνθρωποι που ενώ φοβόντουσαν τα ζώα, άλλαξαν στάση όταν απέκτησαν με κάποιο τρόπο το δικό τους κατοικίδιο!
Ή έστω επισκέπονται συγγενείς ή φίλους που έχουν ζώο στο σπίτι!
Οι φοβίες προς τα ζώα (Ζωοφοβίες - Animal phobias ) μπορεί να αφορούν αράχνες, ποντίκια, κουτάβια ή ακόμαο και λούτρινα ζώα σύμφωνα με καταγεγραμμένα περιστατικά!
Η φοβία δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στους ανθρώπους που πάσχουν από αυτή, σε σημείο που τους κάνει να περιορίζουν τις εξόδους από το σπίτι!
Ένας στους 12 αμερικανούς υπολογίζεται ότι πάσχει από κάποια συγκεκριμένη φοβία, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Νοητικής Υγείας. Για 1 στους 50 μάλιστα η φοβία κρίνεται τόσο σοβαρή που τους προκαλεί πανικό, ταχυκαρδία κ.α.
Οι φιλόζωοι απ την άλλη δυσκολεύονται να κατανοήσουν γιατί κάποιος φοβάται ένα χαριτωμένο κουταβάκι όμως οι έρευνες δείχνουν ότι οι φοβίες προς τα ζώα είναι αληθινές και ξεχωρίζουν από τους άλλους τύπους φοβίας.
Σε έρευνα του 2011 που δημοσιεύτηκε στο NeuroImage διαπιστώθηκε διάκριση μεταξύ της φοβίας για τον οδοντίατρο και της φοβίας για τα φίδια, αφού χαρακτηρίζονται από ξεχωριστά νευρολογικά συστήματα. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι φοβίες πρέπει να διακρίνονται σε κατηγορίες προκειμένου να τις κατανοήσουμε καλύτερα. Μία έρευνα του 2007 που δημοσιεύτηκε στο Αμερικανικό Περιοδικό Ψυχιατρικής έδειξε ολτι η φοβία για ζώα είναι διαφορετική από την αγοραφοβία ή την κοινωνική φοβία.
ΚΟΙΝΕΣ ΦΟΒΙΕΣ ΠΡΟΣ ΖΩΑ :
-κυνοφοβία (φοβία προς τα σκυλιά)
-αιλουροφοβία (φοβία προς τις γάτες)
-μυοφοβία (φοβία προς ποντίκια/αρουραίους)
- apiphobia (φοβία προς μέλισσες)
Συνήθως όμως, όπως τονίζει ο διευθυντής κέντρου διαχείρισης διαταραχών του Πανεπιστημίου Hofstra στο Long Island οι περισσότεροι που φοβούνται αυτά τα ζώα ΔΕΝ είχαν κάποια εμπειρία με αυτά!
Όλοι μπορεί να έχουν φοβία αλλά μερικοί είναι πιο πιθανό από άλλους. Τα παιδιά έχουν περισσότερες πιθανότητες από τους ενήλικες και οι γυναίκες περισσότερες από τους άνδρες. Ο μέσος όρος της ηλικίας όπου μπορεί να δημιουργηθεί μία συγκεκριμένη φοβία είναι τα 7 έτη, σύμφωνα με στατιστική.
Ακόμα, οι φοβίες προς τα ζώα δεν δημιουργούνταο στον ίδιο βαθμό. Οι ειδικοί σημειώνουν πως είναι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ να φοβάσαι ορισμένα είδη ζώων.
Είναι λογικό, από άποψη εξέλιξης των ανθρώπων, να έχουν μία συγκεκριμένη αντίδραση προς τα φίδια για παράδειγμα λέει καθηγητής ψυχολογίας από το πανεπιστήμιο της δυτικής Καρολίνα. Ο ίδιος ερευνά την σχέση μεταξύ ανθρώπων και ζώων (ανθρωζωολογία-anthrozoology) στο βιβλίο του "Some We Love, Some We Hate, Some We Eat: Why It's So Hard to Think Straight About Animals." (2010)
Σημειώνει πως η σχέση μεταξύ ανθρώπων και ζώων είναι σύνθετη.
Για παράδειγμα τα παιδιά του λόγω της έρευνας του για τα ερπετά πάντα συμπαθούσαν τα φίδια. Παρόλαυτα φοβούνται τα έρποντα έντομα! Οι περισσότεροι δεν αναζητούν θεραπεία για τη φοβία τους αφού δεν έρχονται συχνά σε επαφή με φίδια, για παράδειγμα.
Τα σκυλιά και οι γάτες όμως είναι μία διαφορετική περίπτωση αφού είναι δύο από τα πιο κοινά κατοικίδια που μπορεί να συναντήσει κάποιος ακόμα και στο δρόμο του!
Οι έρευνες δείχνουν ότι οι φοβίες προς τα ζώα θεραπεύονται αν και οι ειδικοί διαφωνούν μεταξύ τους στον τρόπο. Σε έρευνα του 2011 αποδείχτηκε ότι μόνο με παρατήρηση φωτογραφιών με αράχνες οι άνθρωποι κατάφεραν να μειώσουν κατά πολύ το φόβο τους για μία ταραντούλα που είδαν σε γυάλα. Σε έρευνα του 2009 αποδείχθηκε ότι η θεραπεία με έκθεση μέσω του ιντερνετ μπορεί επίσης να βοηθήσει τους αραχνοφοβικούς ενώ σε έρευνα του 2003 η θεραπεία με έκθεση και η θεραπεία όπου ο ασθενής φαντάζεται το ζώο είναι αποτελεσματικοί τρόποι θεραπείας.
Ο πρώτος τρόπος θεραπείας είναι η έκθεση, σταδιακά, σε αυτό που φοβίζει το άτομο. Αυτό περιλαμβάνει από φωτογραφίες και παρατήρηση του ζώου μέσα από τζάμι μέχρι επαφή ή προσέγγιση του ζώου.
Άλλες μέθοδοι βασίζονται σε νευρογλωσσικό προγραμματισμό όπου εξετάζεται η δομή της εμπειρίας. Με διάφορες τεχνικές, αναλύεται ο φόβος, καταρρίπτεται και αντιμετωπίζεται, κι όλα αυτά μέσω τηλεφώνου! Η βασική ιδέα είναι πως ´´όλα είναι στο μυαλό μας ´´.
Έτσι και οι άνθρωποι που φοβούνται τα ζώα. Δεν φοβούνται το ίδιο το ζώο αλλά κυρίως τις πιθανότητες του τι μπορεί να τους συμβεί αν έρθουν σε επαφή μαζί το (πχ σκύλος -> δάγκωμα, γάτα -> γρατζούνισμα κ.α.). Οι φόβοι βέβαια ενισχύονται και από την άγνοια της συμπεριφοράς των ζώων και ότι δεν επιτίθενται αν δεν δεχτούν πρόκληση.
Οι ειδικοί συμφωνούν πάντως ότι ο ασθενής πρέπει να ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ να απαλλαχτεί από την φοβία του για τα ζώα για να πετύχει η θεραπεία.
Για παράδειγμα αν κάποιος φοβάται τα σκυλιά και δει έναν σκύλο δεν πρέπειμνα φύγει αλλά να κοιτάξει το σκύλο και να τον παρατηρήσει. Επίσης, για τους ανθρώπους που φοβούνται τα ζώα χρειάζεται εκτός από την δική τους αποφασιστηκότητα να ξεπεράσουν τη φοβία τους, βοήθεια και από το περιβάλλον τους, οικογένεια και φίλους. Οι κτηνίατροι λένε πως όσοι έχουν ζώα θα πρέπει να καταλαβαίνουν ότι αυτοί που τα φοβούνται χρειάζονται χρόνο. Δεν θα πρέπει να τους κατακρίνουν.
Ακόμα συμβουλεύουν όσους έχουν σκυλιά να τα εκπαιδεύουν από μικρά ώστε να μην χοροπηδούν σε ξένους και να υπακούουν στο ´´κάτσέ´ ή στο ´´έλά´ αν χρειαστεί αλλά και για να σέβονται τα άτομα που φοβούνται.
© Adespoto.gr