ανάγκες σε σχέση με έναν έφηβο. Ένα παιδί μέχρι 10- 11 χρονών που
ξεκινάει η εφηβεία έχει μεγαλύτερη ανάγκη τους γονείς του με τους
οποίους αισθάνεται ασφάλεια. Δεν μπορεί να δεχτεί το γεγονός ότι οι
γονείς του δεν είναι αγαπημένοι και χωρίζουν.
http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=1102
Είναι ρίσκο να γνωρίζει ότι η μητέρα ή ο πατέρας χωρίζουν για τρίτο
πρόσωπο, γιατί μπορεί να πιστέψει ότι φταίει το ίδιο και να αισθάνεται
ενοχές. Υπάρχουν πιθανότητες είτε να μισήσει το πρόσωπο που του στερεί
τον πατέρα ή την μητέρα είτε να νομίσει ότι επειδή ήταν κακό παιδί
φταίει το ίδιο που φεύγει ένας από τους δύο γονείς.
Είναι συνηθισμένο το γεγονός σε περιπτώσεις διαζυγίου να λέει το παιδί
στους γονείς ότι δεν θα ξανακάνει αταξίες και θα κάθεται φρόνιμα. Εδώ
πρέπει οι γονείς να το πείσουν ότι το αγαπάνε, ότι δεν έχει αλλάξει
τίποτα μεταξύ τους και οπωσδήποτε να το απαλλάξουν από ενοχές, γιατί
υπάρχει κίνδυνος να το ακολουθούν μέχρι την ενηλικίωση του.
Είναι κάτι που πρέπει να γίνεται συνέχεια και δεν πρέπει οι γονείς να
επαναπαύονται ότι το παιδί κατάλαβε, γιατί στην ηλικία αυτή τα παιδιά
κλείνουν τα προβλήματα μέσα τους και δεν ανοίγονται εύκολα. Πρέπει να
επιδιώκουν συνεχή επικοινωνία.
Πώς αντιλαμβάνεται το διαζύγιο ένας έφηβος και πώς πρέπει να φέρονται οι γονείς;
Ένας έφηβος, σίγουρα έχει άλλες ανάγκες και στην ηλικία αυτή είναι
πολύ απορροφημένος με τον εαυτό του, καθώς ψάχνεται να ανακαλύψει τον
κόσμο του και τον κόσμο των γύρω του.
Προφανώς, είχε αντιληφθεί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τους γονείς του
και καθώς είναι κατά του συμβιβασμού δεσυμβιβασμούν θεωρεί παράλογο το
διαζύγιο. Η εφηβεία είναι περίοδος αντίδρασης στο ψέμα, στην υποκρισία
και στο συμβιβασμό. Όχι ότι ο έφηβος δεν πληγώνεται, απλά
αντιμετωπίζει την κατάσταση πιο ώριμα.
Φυσικά και πρέπει να φερόμαστε και στον έφηβο με τρυφερότητα και να
του τονίζουμε ότι και οι δύο γονείς τον αγαπάνε και αυτό δεν αλλάζει.
Χρειάζεται επιπλέον προσοχή, γιατί ο έφηβος είναι αντιδραστικός και
είναι επιρρεπής σε περίεργες εμπειρίες και χρήση ουσιών, όπως τα
ναρκωτικά.